Notos Voice Η φωνή των Νοτίων
Κείμενο της Παπαχρίστου Αναστασίας , μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Αλίμου και μέλος του ΜΕΤΑ-ΟΤΑ, για τα εργατικά δυστυχήματα – ατυχήματα, που δημοσιεύθηκε στην «Εργατική Αριστερά»:
Μέσα σε χρονικό διάστημα μικρότερο των δέκα ημερών, εργατικά δυστυχήματα στοίχισαν τη ζωή δύο συναδέλφων εργαζόμενων στην Καθαριότητα και τον τραυματισμό ενός τρίτου. Ο κατάλογος των συναδέλφων που χάνουν τη ζωή τους ή τραυματίζονται σε ώρα εργασίας όλο και μακραίνει.
Μια εβδομάδα μετά το εργατικό δυστύχημα που αφαίρεσε τη ζωή ενός εργάτη καθαριότητας στο Δήμο Ασπροπύργου κι άφησε τραυματισμένο έναν άλλο, την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018 σκοτώθηκε ένας συνάδελφος οδηγός από τον Δήμο Αλίμου, πατέρας τεσσάρων παιδιών, όταν το όχημα που οδηγούσε προς τη χωματερή της Φυλής, ανατράπηκε.
Οι αιτίες όλων αυτών των εργατικών δυστυχημάτων δεν είναι βέβαια «η κακιά η ώρα…», αλλά έχουν συγκεκριμένες ρίζες. Η εντατικοποίηση της εργασίας, η έλλειψη μέσων ατομικής προστασίας, η μη τήρηση της σχετικής νομοθεσίας για την Υγιεινή και Ασφάλεια, η μη πραγματοποίηση ελέγχων, ο κακοσυντηρημένος και πολλές φορές επικίνδυνος μηχανολογικός εξοπλισμός, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας-εκμετάλλευσης, είναι αιτίες που τις γνωρίζουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς, αλλά αδιαφορούν προκλητικά.
Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, συμπιέζει το κόστος της εργασίας για δημοσιονομικά οφέλη, προκειμένου να πετύχει τα αιματηρά πλεονάσματα που έχει συμφωνήσει με την Τρόικα, αδιαφορώντας προκλητικά αν αυτό καταργεί δικαιώματα των εργαζομένων, τους οδηγεί στην εξαθλίωση, αλλά πρωτίστως κοστίζει την ίδια τους τη ζωή.
Και βέβαια οι αιρετοί των δήμων δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αφού αδιαφορούν για την ασφάλεια των εργαζομένων κατά την εργασία τους. Θεωρούν τους εργαζόμενους αναλώσιμους και όλα αυτά τα δυστυχήματα τους αφήνουν αλώβητους κι ανέπαφους.
Η εκμετάλλευση της κυβέρνησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν σταματά πουθενά. Οι 30.000 και πλέον «ωφελούμενοι», όπως τους αποκαλεί η κυβέρνηση, και το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» του ΟΑΕΔ με το οποίο προσλήφθηκαν άνεργοι αυτή την περίοδο στους Δήμους και οι περισσότεροι απασχολούνται σε υπηρεσίες καθαριότητας, όχι μόνο είναι κακοπληρωμένοι όπως και όλοι οι υπόλοιποι ανεξαρτήτου εκπαιδευτικής κατηγορίας (ΥΕ-ΔΕ-ΤΕ-ΠΕ) με 495 ευρώ τον μήνα, πολύ κάτω από τον βασικό μισθό που προβλέπει το ενιαίο μισθολόγιο για τους εργαζόμενους των Δήμων, όχι μόνο δεν τους καταβάλλεται το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας, αλλά οι δημοτικές αρχές τους απαξιώνουν και με διάφορες προφάσεις δεν τους χορηγούν ούτε τα απαιτούμενα Μέσα Ατομικής Προστασίας και το ένα λίτρο φρέσκο γάλα ημερησίως που δικαιούνται.
Είναι σίγουρο ότι εκτός από την κυβέρνηση δεν είναι μόνο ο Δήμος Ασπροπύργου ή ο Δήμος Αλίμου που εκμεταλλεύονται και στέκονται ανάλγητοι απέναντι στους εργαζόμενους των προγραμμάτων ανακύκλωσης των ανέργων. Ίδια αντιμετώπιση υπάρχει από την πλειοψηφία των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που ζητούν η εκμετάλλευση αυτών των εργαζομένων, για τους οποίους δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ, να παραταθεί από 8 σε 12 μήνες.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι απόπειρες ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών της Καθαριότητας που γίνονται σε πολλούς Δήμους όπως και στον Δήμο Αλίμου σχετικά πρόσφατα. Υπέρογκα ποσά προτάθηκαν για την ιδιωτικοποίηση, τη στιγμή που οι ίδιες ακριβώς υπηρεσίες προσφέρονται από το υπάρχον προσωπικό. Και έφεραν ως δικαιολογία την έλλειψη εξοπλισμού και προσωπικού λόγω συνταξιοδοτήσεων, ενώ όταν πρόκειται να γίνουν δαπάνες για την αντικατάσταση του πεπαλαιωμένου και επικίνδυνου εξοπλισμού, προβάλλουν διάφορες δικαιολογίες, όπως ότι ακρίβυναν τα καύσιμα… Και φυσικά ουδέποτε προχώρησαν σε αίτημα κενών οργανικών θέσεων προς το Υπουργείο για να μπορέσει να συμμετέχει ο Δήμος στην προκήρυξη μόνιμων θέσεων στην καθαριότητα.
Στόχος της τωρινής κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, αλλά και των αιρετών είναι τα δημοσιονομικά οφέλη και η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, αδιαφορώντας για τον αγώνα του εργαζόμενου για αξιοπρέπεια και επιβίωση. Οι βλέψεις τους είναι η απαξίωση του Δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών, η απογύμνωσή τους και το ξεπούλημά τους τελικά, αδιαφορώντας ακόμα κι όταν αυτό κοστίζει ζωές…
