Πάντα είχε αξία ο λόγος και η εμπειρία του κάθε συνεργάτη. Αλλά τώρα άρχισε να παίζει ρόλο και η βαθύτερη κοινή κατανόηση των περιστάσεων.
Νιώθοντας όλοι κάποιου τύπου ήρωες, που είναι ανάγκη να κρατήσουμε ο ένας το χέρι του άλλου, για να ξεπεράσουμε τα καθημερινά εμπόδια μαζί, προσπαθούμε να κάνουμε το αυτονόητο, τη δουλειά μας.
Χωρίς να αισθανόμαστε ακόμα, εμπράκτως, την «αισιοδοξία» που προσπαθούν να μεταφέρουν στον αέρα τα «τρομακτικά αμήχανα» χαμόγελα!
Αλλά, για αυτές τις συνεργασίες που «χτίσαμε» στα χρόνια της κρίσης νιώθουμε σχεδόν μια γλύκα, σαν να βρήκαμε το σύντροφο της ζωής μας, μια διακριτική ευγνωμοσύνη που βρεθήκαμε στα δύσκολα και σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο, με επαγγελματική στοργή και προσοχή στο να μην προσβάλλει κανείς το αναγνωρισμένο κύρος του άλλου, επειδή οι καιροί έγιναν πιο πιεστικά δύσκολοι.
Με επιμονή, αμοιβαία υπομονή, πείσμα, αλληλοστήριξη, δημιουργικότητα, φαντασία, ευρηματικότητα, και «Harry Potter» οικονομικά κεφάλαια, οι συνεργασίες εμβάθυναν και απέκτησαν νέους ορίζοντες και κυριολεκτικά νέα κανάλια, στα social media και στο youtube.
Σε μια κοινωνία που επαγγελματικά, και σε άλλα επίπεδα, ακόμα νοσεί, οι συνεργασίες απέκτησαν άλλου είδους κρίση, πιο ανθρώπινη και επιλεκτική, χωρίς καμία ανοχή σε άνευ περιεχομένου «σνομπισμούς» άλλων εποχών.
Ναι, money still matters, αλλά πραγματικό κεφάλαιο στις συνεργασίες τελικά αναδείχθηκαν οι ανθρώπινες αξίες.