Notos Voice Η φωνή των Νοτίων
Eτος 2021. Η Αθήνα είναι μια διαφορετική πόλη. Εχει ήδη κατακτήσει θέση στην Ευρώπη ως ένας προορισμός με «άποψη». Γειτονιές που θεωρούνταν τελειωμένες και απροσπέλαστες έχουν γίνει μαγνήτης για εναλλακτικούς τουρίστες, όχι όμως από εκείνους που θέλουν να ρίξουν μολότοφ στη βαλκανική Ντίσνεϊλαντ. Το παραλιακό μέτωπο έχει αλλάξει εντελώς μορφή και έχει ξεπεράσει τη Βαρκελώνη σε δημοτικότητα. Ευρωπαίοι και άλλοι τουρίστες το απολαμβάνουν. Περπατούν ή κάνουν ποδήλατο από το Μικρολίμανο έως το Ελληνικό. Κάποιες μέρες μπαίνουν στη θάλασσα. Οργανωμένα καφέ, μπαρ και σωστά στημένα ξενοδοχεία σφύζουν από ζωή. Δίπλα, το Πάρκο Νιάρχου είναι σημείο συνάντησης και εκδηλώσεων, που δεν συγκινεί μόνο τους Αθηναίους.
Οι εργασίες υποδομής, για να γίνει πραγματικότητα το παραλιακό μέτωπο, τελειώνουν σε λίγους μήνες. Πρόκειται για μεγάλο έργο που «ξεκόλλησε» με δυσκολία, αλλά θα αλλάξει πολλά. Το ξεκίνησε η νυν περιφερειάρχης, η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να το διαχειρισθεί. Με λίγο θάρρος μπορεί να απογειώσει την Αθήνα. Αν δεν μπλέξουμε στη γνωστή ανόητη και μίζερη συζήτηση για το αν πρέπει να υπάρχουν εμπορικές χρήσεις ή αν πρέπει να καταδικασθεί σε ανασφαλή δημόσιο σκουπιδότοπο…
Πάμε πιο κάτω; Το Ελληνικό περιμένει εδώ και δεκαπέντε χρόνια τις μπουλντόζες. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ή να συμφωνεί με τους ουρανοξύστες ή με το καζίνο. Γεγονός πάντως είναι πως πρόκειται για ακόμη ένα έργο που θα αλλάξει την εικόνα της χώρας. Είναι όμως και ένα σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στην Ελλάδα και θέλουν να επενδύσουν σε αυτήν. Οταν δουν ότι αυτό το έργο θα «ξεκολλήσει» για τα καλά και θα μπουν οι πρώτοι γερανοί, θα αντιληφθούν όλοι πως κάτι αλλάζει.
2021. Μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας για μια πόλη και μια χώρα που αλλάζει, ανακοινώνεται από κάποιους σημαντικούς Ελληνες η χρηματοδότηση ενός μη κερδοσκοπικού πανεπιστημίου. Η Ελλάδα αρχίζει να διεκδικεί πρωτεία όχι μόνο στον τουρισμό, αλλά και στη μόρφωση και την τεχνοκρατική κατάρτιση φοιτητών από τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική. Διαπρεπείς Ελληνες επιστρέφουν στον τόπο τους και ιδρύουν κέντρα έρευνας και μεταπτυχιακά προγράμματα σε τομείς αιχμής. Ελληνες φοιτητές παίρνουν υποτροφίες, και όχι δάνεια…, και κάνουν αυτό που αγαπούν μένοντας στην Ελλάδα.
Είναι τόσο μακρινά και ανέφικτα όλα αυτά; Δεν νομίζω. Στο χέρι μας είναι. Αρκεί να βάλουμε εγκαίρως τις συντεχνιακές και ιδεολογικές μας παρωπίδες στην άκρη για λίγο και να δούμε καθαρά τι αξίζουμε και πώς μπορούμε να απογειώσουμε τη χώρα. Να μπούμε σε έναν ενάρετο κύκλο, όπου ο ένας θα ξεκινάει ένα μεγάλο έργο, ο άλλος θα το ολοκληρώνει και όλοι μαζί θα πηγαίνουμε μπροστά. Πληρώσαμε ακριβά το τέλμα της αδράνειας και της κλάψας. Πάμε παρακάτω!
