Ποιος υπερασπίστηκε και ποιος πολέμησε το εγγυημένο εισόδημα;
Το 2001 ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου πρότεινε τη συνταγματική κατοχύρωση δικαιώματος «για ένα ελάχιστο εισόδημα και πέραν αυτού δικαίωμα για αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική ασφάλιση» [http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=2645]. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ την απέρριψαν.
Το 2005, με εισηγητή τον Γιάννη Δραγασάκη, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλε πρόταση νόμου για τη θεσμοθέτηση ενός «εγγυημένου εισοδήματος για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας».
Το εγγυημένο εισόδημα είναι αποκλειστικό εργαλείο ή ένα από τα μέσα ενός ευρύτερου πλέγματος άσκησης κοινωνικής πολιτικής;
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για εμάς είναι ένα από τα όπλα καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας και του αποκλεισμού. Γι’ αυτό θεσμοθετήσαμε, μεταξύ άλλων, το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, με σκοπό την αντιμετώπιση και της ανθρωπιστικής κρίσης. Παράλληλα όμως αναπτύξαμε μια ολόκληρη βεντάλια στοχευμένων κοινωνικών πολιτικών. Γι’ αυτό, σε πολύ δύσκολα χρόνια, εμείς διαπραγματευθήκαμε σκληρά και πετύχαμε η εδραίωση του ΚΕΑ να μην προέρχεται από κατάργηση άλλων μέσων κοινωνικής πολιτικής, κάτι που η ΝΔ είχε αποδεχθεί πλήρως.
Αρκεί η εγγύηση ενός ελάχιστου εισοδήματος;
Όχι και σ’ αυτό διαφέρουμε ριζικά από τη ΝΔ που εμμένει στο στενό ορισμό του εισοδήματος. Γι’ αυτό άλλωστε και από το 2001 μιλούσαμε συνολικά για δικαίωμα σε ευρύτερα αγαθά, που προϋποθέτουν αλλά υπερβαίνουν το εισόδημα. Μιλούσαμε και μιλάμε για δικαίωμα του πολίτη στην αξιοπρεπή διαβίωση και στα μέσα που την εξασφαλίζουν.